آینده‌نگاری توسعه منطقه‌ای به روش شناسایی عدم قطعیت های کلیدی (مورد کاوی: استان کهگیلویه و بویراحمد)

به منظور آمادگی در برابر تغییرات محیطی، مطالعات آینده­نگاری جایگزین تکنیک­های پیش­بینی و برنامه­ریزی سنتی شده است. برخلاف ­بینی­­ها، فعالیت­های آینده­نگاری و سناریونویسی (به عنوان یکی از مهمترین روش­های آینده­نگاری)، بر عدم­ قطعیت­هایی که تصمیم­گیرندگان توانایی کنترل و یا کاهش آن­ها را ندارند تمرکز می نمایند. برنامه­ ریزیی سناریو، تکنیکی است که با در نظر گرفتن عدم قطعیت های محیطی، آینده های متفاوتی را ارائه می دهد. سناریوها، آینده­ هایی که امکان وقوع آن­ها محتمل است را در قالب داستان­هایی بیان نموده و روایت­های بدیلی درباره­ موقعیت های مرتبط با آینده ارائه می­دهند. در این پژوهش به تدوین سناریوهای آینده توسعه استان کهگیلویه و بویراحمد پرداخته شده است. برای این منظور از روش دلفی و نظرخواهی از خبرگان استان، جهت شناسایی نیروهای پیشران توسعه استان و عدم قطعیت­های احتمالی پیش رو استفاده شده است. سپس با استفاده از روش ماتریس تاثیرات متقاطع و بهره­گیری از نرم افزار میک­مک، پیشران­های توسعه استان شناسایی و بر اساس روش پیشنهادی شوارتز، سناریوهای توسعه آتی استان تدوین شده است. نتایج نشان می­دهد که استان کهگیلویه و بویر احمد با دو عدم قطعیت کلیدی ساختار اقتصادی و نظام سکونتگاهی درآینده روبرو است و با لحاظ نمودن منطق سناریوها، استان با چهار سناریو توسعه در آینده مواجه بوده که در ادامه پژوهش به تشریح آنها پرداخته شده است.